باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

(برای خواندن متن کامل شعر به ادامه مطلب مراجعه کنید)

عید امسال پر از بوی گل یاس شده است
و پر از خاطره گندم و دسداس شده است

همه دشت گواه‌اند که با بوی بهار
عطر یک خانه آتش زده احساس شده‌ است

چینش سفره امسال تفاوت دارد
سین هر سفره سلامی است که بر یاس شده‌ است

روضه چادر خاکی همه جا پیچیده
سیب‌ها طعم خوش کوثر و اخلاص شده است

جان گل‌های جهان پیشکش یاسی که
زخمی سیلی باد و ستم داس شده است

بهار

سبزه خرمی دشت چمن باز امد                         مریم یاس بنفشه به جهان ناز امد

این بهاران خجسته که به دنیا امد                        سال نو  روز دگر هم دم دم ساز امد

شاعر :رخش

تک سوار

آقا در این دنیایِ ما حرف از خدا نیست                          رسم تمام این جهان بر بی وفا ایست

مردم دگر در عیش نوش خود اسیرند                            در خود فروشی، عشق بازی ها کثیرند

خود را به هیچ پوچ دنیا می فروشند                             بر لحظه ای لذّت در این دنیا بکوشند

  مردان مومن گرچه کم هستند اندک                               پیدا شود هر چند که باشد در جهان تک

    عشّاق منجیُّ جوانانش زیادند                                      این مردمان چون کوه در طوفان بادند

این گوهران همچون نگینی در پگاهند                             در ظلمت تاریکی شب نورماهند

این مخلصان،عشّاق دل،هستند بیدار                                در انتظار تکسوار پرده بردار

این بنده ها، در غصه غم جمکرانند                               در انتظار مهدی صاحب زمانند

آقا بیا تا با ظهورت این بیابان                                       پر گل شود زیبا بماند این گلستان

شاعر:رخش

سوی تجلی خدا می روی                     سید ما کرببلا میروی

در عجب حیرت سردرگمم                        مات تماشای چنین مردمم

نامه نوشتن به حسین علی                    بعد شهیدش بکردن همی

وای بر این مردم کوفی نصب                    طفل حسین مانده بدان خشک لب    

اب ندادن به ان طفل ماه                           تیر بخورد گردن ان طفل شاه

مردم کوفی نصب ان زمان                          فتنه گر بی بصر این جهان

هردو به یک راه روش می روند                     هردو به یک راه منش می روند

بی بصری هست کلید خطا                          بی بصری هست کلید جفا

رخش اگر بیم خطا در تو هست                      سید ما خامنه ای رهبر است

شعر مقایسه فتنه 88و حادثه کربلا

شاعر alimy

ولانا شمس‌الدین یا کمال‌الدین محمد وحشی‌بافقی یکی از شاعران نام‌دار سدهٔ دهم ایران است که در سال ۹۳۹ هجری قمری در شهر بافق چشم به جهان گشود. دوران زندگی او با پادشاهی شاه تهماسب صفوی و شاه اسماعیل دوم و شاه محمد خدابنده هم‌زمان بود.

وی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش سپری نمود. وحشی در جوانی به یزد رفت و از دانشمندان و سخنگویان آن شهر کسب فیض کرد و پس از چند سال به کاشان عزیمت نمود و شغل مکتب داری را برگزید. وی پس از روزگاری اقامت در کاشان و سفر به بندر هرمز و هندوستان، در اواسط عمر به یزد بازگشت و تا پایان عمر ( سال ۹۹۱ هجری قمری) در این شهر زندگی کرد.

آثار وحشی

این شاعر بزرگ روزگار خود را با اندوه و سختی و تنگدستی و تنهائی گذراند و دراشعار زیبا و دلکش او سوز و گداز این سالهای تنهایی کاملا مشخص است . وی غزل سرای بزرگی بود و در غزلیات خود از عشقهای نافرجام، زندگی سخت و مصائب و مشکلات خود یاد کرده است.

کلیات وحشی متجاوز از نه هزار بیت و شامل قصیده، ترکیب بند و ترجیع بند، غزل، قطعه، رباعی و مثنوی است.

وحشی دو منظومهٔ عاشقانه دارد. یکی ناظر و منظور که عشق همجنس‌گرایانه پسران شاه و وزیری را بر یکدیگر روایت می‌کند. و دیگری فرهاد و شیرین به استقبال از خسرو و شیرین نظامی. مثنوی نخستین به سال ۹۶۶ به پایان رسید و ۱۵۶۹ بیت است و اما مثنوی دوم که از شاهکارهای ادب دراماتیک پارسی است، هم از عهد شاعر شهرت بسیار یافت لیکن وحشی بیش از ۱۰۷۰ بیت از آن را نساخت و باقی آن را وصال شیرازی شاعر مشهور سده سیزدهم هجری (م ۱۲۶۲) سروده و با افزودن ۱۲۵۱ بیت آن را به پایان رسانیده‌است. شاعری دیگر به نام صابر بعد از وصال ۳۰۴ بیت بر این منظومه افزود.

مثنوی معروف دیگری که وحشی به پیروی از نظامی سروده «خلد برین» است بر وزن مخزن‌الاسرار و مرتب بهشت روضه. مثنوی‌های کوتاهی از وحشی در مدح و هجو و نظایر آنها بازمانده که اهمیت منظومه‌های یادشده را ندارد.

نمونه ای از اشعار وحشی

آه تا کی ز سفر باز نیایی بازآ/اشتیاق تو مرا سوخت کجایی بازآ

شده نزدیک که هجران تو ما را بکشد/گر همان بر سر خون ریزی مایی بازآ

کرده ای عهد که بازآیی و ما را بکشی/وقت آن است که لطف بنمایی بازآ

رفتی و باز نمی آیی و من بی تو به جان/جان من اینهمه بی رحم چرایی بازآ

وحشی از جرم همین کز سر آن کو رفتی/گرچه مستوجب صدگونه جفایی بازآ

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری)، شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات حافظ شهرت دارند.او از مهمترین تاثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود.در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه‌ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود.در ایران این روز را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند.

دانلود دیوان  غزلیات حافظ